Wij nemen geen genoegen met een standaard vraag dus waarom zouden wij een standaard antwoord geven?
Het zal u als lezer niet geheel onbekend zijn dat een min of meer gangbaar beeld over mensen, die als gevolg van medische beperkingen niet meer (volledig) deel kunnen nemen aan werk en/of sociale activiteiten, is dat deze mensen verminderd of zelfs niet gemotiveerd zijn om terug te keren in werk of sociale activiteiten.
Dit beeld veroorzaakt, vaak onbedoeld, een extra belemmering om vanuit een situatie van arbeidsongeschiktheid terug te keren in arbeid en/of sociale activiteiten. Men krijgt er als het ware een "label" bij. Twijfel en onzekerheid zijn vaak enkele van de elementen die dit beeld en de daarop volgende reacties veroorzaken.
Mensen, getroffen door een situatie van verminderde mogelijkheden, of zoals ik liever zou willen zeggen, gewijzigde mogelijkheden, lijken de neiging te hebben om hun, wat ik noem "verloren tijd" uit te breiden, passief te worden. Dit is naar mijn mening echter niets anders dan een situatie waarin men vast is komen te zitten. De oorzaak hiervan zijn de eerder genoemde twijfel en onzekerheid, zij nemen als het ware "onbewust" de besturing over.
De aanpak die wij vanuit ADVIES BIJ ARBEID B.V. voorstaan is gericht op het wegnemen van die onzekerheden en twijfels en het terugbrengen van de regie bij diegene die daar feitelijk verantwoordelijk voor is, de mens zelf. Het ontwikkelen van zelfreflectie, zelfvertrouwen en zelfsturing, bevordert een actieve houding bij de terugkeer naar werk of haalbare activiteiten. Een pragmatische aanpak en een heldere analyse van de situatie bij aanvang van onze interventies en onderzoeken staan hierbij centraal.
Jan F. Stoffijn,
Directeur/
Register arbeidsdeskundige